Diversen

 

 

 

Âtma Gîtâ, het Lied van de Monade

Uit de Oneindige Bron van het Al -de Bron van het Zijn- kwam ik, aeonen geleden;

sprong ik tevoorschijn als een vonk uit het Inwezen van de Vlam,

mij van niets bewust dan van de allerhoogste zaligheid.

Zo begon een cyclische reis door onberekenbare tijdperken.

Afdalend uit de gebieden van sterrenglans (verwant aan hun stralende luister, vrij van alle omhulsels van vorm) kon ik overal gaan, snel door de eindeloze Ruimte.

Door zonnestelsels of melkweg-heelallen, zonder gevoelen of bewustzijn, maar steeds verder neerwaarts gedreven, onweerstaanbaar aangetrokken door de gebieden van dichtheid.

Steeds verder afdalend, stadium na stadium, aangetrokken tot de rijken van vorm.

Daar verzamelde ik mij hulsels uit de rijken van Vuur, Lucht, Water en Aarde, verbleef een aeoon in elk rijk, immer zoekend naar een blijvend tehuis. Tenslotte verliet ik de ijle rijken en werd ik geopenbaard in een stoffelijke vorm, gevat in een kristallijn omhulsel, waarin de zuivere schittering van de Vlam zelf weerspiegeld werd.

Na lange aeonen en cycli kreeg ik nieuwe bekleedselen, waardoor duurzame juwelen en stralende briljanten verwisseld werden voor schoonheid en symmetrie van vorm en kleur, en geur, waarin het warme zonlicht een verlangen opriep om terug te keren naar het ouderhuis: hoger, steeds hoger.

Met het verstrijken van meerdere aeonen betrad ik een nieuw rijk.

Nu kon ik mij van plek tot plek bewegen en mij weer op vleugelen verheffen.

Toen kwam, met het aannemen van warmbloedige voertuigen, de nieuwe gewaarwording van toewijding, opoffering en liefde.

Tenslotte ontwaakte ik als één in de Schare van het Mensenrijk, leerde over de veredelende kracht van de liefde die polsklopt in harmonie met het Goddelijk Plan.

Nu, onder de heerschappij van de verheven Ah-Hi (=Manasaputra’s, Zonen van het Verstand, ‘Opwekkers der Mensheid’), kan ik bewust omhoog streven, trachtend mij kennis te verwerven van Atman, zoals de vonk tracht terug te keren tot de Vlam waaruit zij voortkwam.

Steeds verder opwaarts, hoger zelfs dan de wervelende Paleizen van de Planetaire Lha’s (=Planeetheersers, Wachters of Logoi), tot aan de Zeven Oerzonen van het Licht, voorbij vlammende zonnen en kometen met staarten, voorbij melkwegstelsels en eilandheelallen, tot aan de Centrale Geestelijke Zon…

Want ik heb geleerd te zeggen: Aham eva Parabrahma (ik ben in waarheid het Grenzenloze).

 

 

 

 

Hildegard von Bingen 

Hildegard von Bingen (1098-1179) is een van de opmerkelijkste vrouwen uit de Middeleeuwen. Als non in de orde van Benedictus is zij de eerste Duitse vrouwelijke arts van betekenis. Vanwege haar wijsheid geeft zij politieke raad aan pausen en vorsten. Maar ook het volk vergeet zij niet. Ze geneest met metalen, edelstenen, kruiden, gebed en door middel van handoplegging. Haar visie op natuurlijke geneeswijzen en de plaats van de mens in de kosmos is zeer actueel. In talrijke visioenen schouwt zij de verlossende Christus als de nieuwe Adam, de kosmische mens.

Hildegard van Bingen schrijft haar visioenen neer op wastabletten.

Haar secretaris Volmar transcribeert ze op perkament.

Muziek was het eerste communicatiemiddel met het Goddelijke voor Hildegard, en haar laatste literaire werk is dan ook een lofzang op muziek, zij beschrijft het als het herbeleven van de vreugde van het Paradijs, voor de Zondeval. Zoals ze ook in haar natuurkundige werken veel bezig was met de staat van de mens voor de verjaging uit het Paradijs en haar streven om terug te keren tot deze zondevrije toestand. De muziek die ze zelf schreef lijkt ook paradijselijk.

De muzikale werken van Hildegard zijn onderverdeeld in twee grote werken: de ‘Ordo Virtutum’ (Het Spel van de Deugden), een gezongen zinnenspel voor vrouwenstemmen met een partituur voor een mannenstem (de duivel), die ze componeerde voor de nonnen van haar klooster en ‘Symphonia armonie celestium revelationum’ (Symfonie van de Harmonie van de Hemelse Openbaringen). De Symphonia is een verzameling van 77 liederen voor de mis, inclusief antiphonen, responsorien, sequences, hymnen, een Kyrie en een Hallelujah.

Muziek was voor Hildegard zo’n directe weg naar verlichting, dat deze kunstvorm haar inspireert tot het componeren van wellicht haar mooiste werk: ‘Over het vitale belang van muziek voor een ethisch en spiritueel leven’.

                                                                                                

 

 

Franciscus van Assisi  

Als er één heilige is geweest die tot onze verbeelding spreekt als toonbeeld van vrede, dan wel Sint Franciscus van Assisi. Zijn volgelingen wensen je - geheel in zijn stijl - tot op de dag van vandaag ‘vrede en alle goeds’.

 

Toen in Gubbio de bevolking werd bedreigd door een hongerige wolf, die zelfs baby'tjes weg roofde en ze aan haar jongen te vreten gaf, stapte Franciscus er op af, en sloot vrede tussen de wolf en de bevolking. Sommige uitleggers menen dat het hier een bandiet betreft die in het verhaal als wolf wordt voorgesteld. Bij een andere gelegenheid bewerkte hij vrede door een troep snaterende ganzen in een stel ruziënde mensen te drijven………….

De vrede was hem dierbaar. In zijn Zonnelied wijdt hij er een couplet aan:

 

Wees geloofd, mijn Heer

door hen die vergeven

uit liefde tot U

wat hun is aangedaan;

die bij ziekte en verdrukking

hun geduld niet verliezen.

Zalig die ze in vrede doorstaan,

want door U, allerhoogste,

worden zij gekroond.

 

Indrukwekkend is zijn gebed om vrede. Het werd wereldberoemd, omdat het als lied werd gezongen bij de uitvaart van prinses Diana in september 1997: ‘Make me a channel of thy peace…’.

 

Gebed om Vrede:

Heer, maak mij tot instrument van uw vrede:

- dat ik, waar haat is, liefde breng;

- waar schuld is, vergeving;

- waar tweedracht is: eenheid;

- waar dwaling is: waarheid;

- waar twijfel is: geloof;

- waar wanhoop is: hoop;

- waar duister is: licht;

- waar narigheid is: blijheid.

Geef, dat ik zoek

niet zozeer getroost te wórden, als wel te troosten;

niet zozeer begrepen te wórden, als wel te begrijpen;

niet zozeer bemind te wórden, als wel te beminnen.

Want wie geeft, ontvangt;

wie zichzelf vergeet, vindt zichzelf;

wie vergeeft, wordt vergeven;

wie sterft, krijgt eeuwig leven.

                        Amen.

 

 

 

 

Noodkreet van de penningmeester Eén van de taken van een kerkbestuur is voorwaarden te creëren voor de kerkgemeente en geestelijkheid om op zo in onze kerk een H. Mis te kunnen celebreren c.q. bij te wonen.  Onze financiële situatie is momenteel uiterlijk zorgelijk en vragen om uw steun. 

 NB: onze kerk heeft een ANBI-status, d.w.z. een algemeen nut beogende instelling. Dat betekent dat (maandelijkse/jaarlijkse) bijdragen, giften enz. aftrekbaar zijn van de inkomstenbelasting. 

 

Help ons het gebouw te behouden!

(Opnieuw) een dringende oproep van het bestuur om een financiële bijdrage.
Al vele jaren lukt het onze kerkgemeente maar net om het hoofd boven water te houden. De kosten stijgen op alle punten maar de bijdragen van onze leden worden steeds minder. Al enkele jaren geleden hebben we aangegeven dat we op het punt staan om na te denken over het voortbestaan van onze kerkgemeente als het niet beter gaat.
Daarom nu opnieuw deze oproep, als er niet meer geld binnenkomt, kunnen we het niet langer bolwerken.
Heel acuut is nu een reparatie nodig aan het plafond bij de ingang van de kerk. Als gevolg van de overvloedige regenval van de afgelopen weken, gecombineerd met harde wind en veel blad van de bomen is de afvoer overgestroomd en heeft grote lekkage veroorzaakt. Het plafond is bezweken, het schilderwerk geheel beschadigd, vloerbedekking doorweekt; kortom een grote schadepost die slechts voor een deel door de verzekering gedekt zal worden.

Het gebouw gaat ons aan het hart, en het blijkt dat wij niet de enigen zijn die vinden dat het een uniek gebouw is dat behouden moet blijven. We hebben nl. onlangs een brief ontvangen van de gemeente Amsterdam dat het kerkgebouw is aangewezen als gemeentelijk monument.
In de motivatie voor het besluit van de gemeente is de volgende conclusie opgenomen:

De St. Gabrielkerk vertegenwoordigt architectonische waarde als een gebouw waarvan het ontwerp, van met name de binnenruimte, is geïnspireerd op zowel de traditionele kerkbouw als op De Stijl-motieven. De kerk is van belang in het oeuvre van architect H.A. van Anrooy en van vormgever P. Rueter. Dat de laatste zelf dertig jaar priester in de Vrije Katholieke kerk was, maakt de aanwezigheid van zijn werk in deze kerk bijzonder. Daarnaast is vooral de inrichting van de kerk van belang in het oeuvre van A. Kurvers, en het vijfhoekig venster voor het oeuvre van W. Bogtman. De kerk is van cultuur historische waarde omdat het een voor Nederland uniek kerkgebouw is dat naar de specifieke inzichten van de Vrije Katholieke Gemeente is gebouwd. Dit is onder andere zichtbaar aan het vijfhoekig venster met pentagrammotief. Het gebouw is in hoofdopzet en detaillering grotendeels gaaf en in oorspronkelijke vorm behouden gebleven.

Dit betekent echter wel dat wij nu een nog grotere verantwoordelijkheid hebben om het gebouw te behouden. Daarvoor is uw bijdrage nodig, daarom bij deze een dringende oproep om nog eens te kijken om een maandelijks vast bedrag automatisch over te maken. Alleen met regelmatige bijdragen kunnen wij onze maandelijkse lasten (stookkosten etc.) voldoen en kunnen wij zorgen voor onderhoud van het gebouw.

Alleen samen kunnen wij ons gebouw behouden en onze kerkgemeente voortzetten. Geef gul!

 

“Een vis zei tegen een andere vis:

Boven deze zee is een andere zee, en er zwemmen wezens in – en die leven
daar op dezelfde manier als wij hier.
De andere vis antwoordde:
Louter verbeelding!, als je weet dat alles wat onze zee ook maar voor een
centimeter verlaat, en niet terugkeert, sterft.
Wat voor bewijs heb jij voor andere levens in andere zeeën?”

(Andere Zeeën, uit Kahlil Gibran: De voorloper)