Hier kwamen zo’n honderdtal vrij-katholieken, ieder met zijn/haar eigen specifieke inbreng, bijeen van maandagmiddag 10 tot en met zondagmorgen 23 juli 2000. Reden was de eenmaal in de vier jaar plaatsvindende Algemene Bisschoppelijke Synode (ABS), tegenwoordig "geflankeerd" door een Internationale Clericale Synode (ICS) en een Internationaal Kerkcongres, met bijeenkomsten die parallel liepen aan de sessies van de ABS.

Het waren al met al zéér intensieve dagen met sessies zowel in de morgen, middag en avond. En alhoewel het uitzonderlijk mooi zomerweer was, kon van mogelijke vakantiegevoelens beslist niet worden gesproken... Tot de weinige mogelijkheden van verpozing behoorde een kort gezamenlijk bezoek aan het pittoreske stadje St. Albans en haar imposante kathedraal, waarbij een mandje gevuld met rozen werd neergezet bij de tombe van St. Albaan, de schutspatroon van onze kleine wereldkerk.

Naast de sessies van de bisschoppen vond ook ditmaal weer een eveneens volledig driedaagse Internationale Clericale Synode plaats onder voorzitterschap van pr. Peter Baaij. Die werd daarbij ondersteund door pr. Parcival van Gessel en Peter van Alphen uit Zuid-Afrika. Daarbij waren gelukkig niet alleen priesters en diakens maar ook altaarmedewerkers aanwezig, zowel mannelijke als vrouwelijke.

Naast enkele workshops, uiterst liefdevol geleid door pr. Frits Evelein, waarbij het ervaren van de ceremoniële handelingen aan het Altaar centraal stonden, vonden er zeer levendige en vruchtbare discussies plaats. Onder andere over het voornaamste voorstel dat de bisschoppen in langdurige sessies ter harte ging, namelijk het Nederlandse en, in enigszins afwijkende zin, het Australische voorstel om lagere wijdingen ook toe te kennen aan onze vrouwelijke altaarmedewerkers.

De ICS was zoals verwacht unaniem van mening, dat het toedienen van wijdingen aan vrouwen in de toekomst verwezenlijkt dient te worden en wel onder dezelfde opbouwende sacramentele vormen. Dit hebben zij, op speciaal verzoek van de bisschoppen, ook als advies aan de ABS aangeboden.

Alhoewel ik mij in deze sessies over deze uiteraard moeilijke materie, binnen afwijkende inzichten, zeer nadrukkelijk heb opgeworpen als een gemotiveerd voorstander en dus verdediger van ons Nederlandse standpunt in dezen, is het mij uiteindelijk niet gelukt de lagere wijdingen voor vrouwen in haar oorspronkelijkheid aangenomen te krijgen.

Wel kreeg nadien het enigszins gewijzigde Australische voorstel een ruime meerderheid van stemmen. Hierbij heb ik vanuit onze in Nederland gegroeide inzichten bedongen en verkregen dat de eeuwenoude benamingen van klerk tot en met acoliet gehandhaafd mochten blijven.

Onder de benaming "Sacred Offices" zullen de u bekende vijf lagere wijdingen, echter in meer vrouwgerichte te verwoorden toespraken, door de bisschoppen in onze respectievelijke liturgische vieringen worden toegekend en wel in de dienst van zowel Onze Heer de Christus als in die van Onze Heilige Vrouwe Maria.

De uit te spreken woorden tijdens de plechtige handoplegging door de bisschop luiden in het Engels: "In the name of Christ our Lord and invoking the power and blessing of the Holy Lady Mary, I admit thee to the sacred office of Cleric." In Nederlandse bewoordingen zal dit ongeveer worden: "In de naam van Christus Onze Heer en onder aanroeping van de kracht en zegen van Onze Heilige Vrouwe Maria, laat ik u toe tot de heilige dienst van Klerk."

De Engelstalige versie van de opneming tot de heilige dienst van Klerk is reeds in mijn bezit en kan dus, na vertaling in het Nederlands, op zeer korte termijn aan onze vrouwelijke altaarmedewerkers worden toegediend. De overige, die van Deurwachter tot en met Acoliet, zullen zoals werd toegezegd binnen enkele maanden vanuit Australië volgen.

Een en ander zou nadien, en wel na verdere verdiepende uitwerking, gevolgd moeten worden door een afsluitende wijding/opneming van Deaconess. Hiervan staat mij op dit moment de spirituele wijdingswerking, alsmede ook het algemene nut, nog niet helder voor ogen.

Al met al vangen wij dus nu in onze Nederlandse Kerkprovincie op zo kort mogelijke termijn aan met de toelatingsvormen van Klerk tot en met Acoliet, en ik kan met een gerust hart zeggen dat dit een enorme stap voorwaarts is in het gelijkstellen van zowel de mannelijke als de vrouwelijke altaarmedewerkers.

Voorts werd een Nederlands voorstel aangenomen, de vrouwelijke altaarmedewerkers nu de gelegenheid te bieden de paarse soutane met boord te vervangen door een mooi blauw gewaad met uitgesneden kraag, met daar overheen de superplie. Ook tegen het dragen van een witte soutane, zoals in Australië reeds gebruikelijk is, bestaat geen bezwaar.

Naast o.m. correcties en aanvullingen in de Beginselverklaring en Korte Samenvatting van de leer werd nog een aantal voorstellen behandeld, waarvan ik een paar eruit licht.