Louis Kettenis ontving op 27 april 1947 zijn priesterwijding. Precies 45 jaar later in 1992 werd hem officieel emeritaat verleend. Hij heeft ontelbare functies vervuld. Vooral als administrateur en beheerder van het Centraal Bureau was hij bekend. Vanuit deze functies ondersteunde hij het werk van het Episcopaat, de Clericale Synode en het Centraal Kerkbestuur. Maar hij was bovenal priester, beschouwend van aard, devoot in zijn toewijding in het hoogkoor en stipt in het ceremoniële werk. Het boekje 'De Christus in U' getuigt daarvan. Het is een bundeling van een reeks preken en beschouwingen die hij schreef voor het mededelingenblad van de kerkgemeente Den Haag.

De Vrij-Katholieke Kerk ging hem ter harte. Al vanaf zijn jongensjaren, toen Louis Kettenis in de Sint Bonifaciuskerk aan de Stille Rijn in Leiden de eerste schreden zette en door mgr. Mazel werd onderricht in het kerkelijk werk, voelde hij zich aangetrokken tot de mystieke belevenis van de diensten.

Deze belangrijke eigenschap is hem niet alleen altijd bijgebleven, maar heeft zich ook sterk ontwikkeld. Louis was de dienstbaarheid ten voeten uit. Dat werd kort na de tweede wereldoorlog duidelijk, toen in Nederland de kerkelijke organisatie weer moest worden opgebouwd en priester Kettenis het verzoek kreeg van mgr. Vreede om de administratie te gaan doen. Deze taak heeft zich in de loop der jaren eigenlijk alleen maar uitgebreid.

De Nederlandse kerkprovincie is hem dan ook veel dank verschuldigd. Zijn contacten met de verschillende kerkgemeenten waren heel hecht. Ook elders in de wereld wist men het kantoor van onze administrateur te vinden. Boeken, kerkelijke materialen, stoffen e.d. konden bij hem worden besteld. Bij de voorbereiding van kerkcongressen was priester Kettenis het centraal punt van aanmelding en informatie. Er kwamen steeds meer taken bij. Mensen om hem heen waren dan ook terecht bang dat het Louis uiteindelijk teveel zou worden. Maar hijzelf was gelukkig als hij voor de Kerk bezig kon zijn. Niemand deed ooit vergeefs een beroep op hem.

Zoals gezegd: Louis was echter in de eerste plaats priester. Vele jaren was de kerk in Leiden voor hem zijn 'tweede huis' en later werd dat de Haagse Sint Albaankerk, van welke kerk hij jarenlang 'plebaan' was, een titel die behoort bij de functie van eerstaanwezend priester van de bisschoppelijke kerk in Den Haag. Daarnaast was hij een graag geziene gastpriester in andere kerkgemeenten.

Hoewel Louis Kettenis de laatste jaren van zijn leven wat meer in de stilte verkeerde, bleef zijn belangstelling voor ons allemaal onverflauwd. Daarom zal het vreemd zijn te bedenken dat hij niet meer fysiek in ons midden is. Wij zijn hem dankbaar en zullen ons hem in liefde blijven herinneren, wetend dat al zijn inspanningen en de vele jaren van werken in Christus' dienst uiteindelijk tot een bekroning zijn gekomen.